Sultan Murad Hudavendigâr, saltanat erkânını topladı. Önce Şehzade Bayezid’e, “Ey oğlum! Düşmanla savaşmak hakkında ne tedbir düşünürsün? Ben düşman ordusunu bu kadar düşünmemiştim, ölçüye gelmez çıktı. Ordunun önüne deve tutalım mı, yoksa yüz yüze çarpışalım mı?” dedi. Bunun üzerine Bayezid:
“Hünkârın fikrine bizim tedbirimiz erişmez ama ben âcizâneye şöyle gelir: Nice yıldır savaş ederiz, hiç önümüze develeri tutmadık, şimdi de tutmayalım. Karşımızdaki ordu ne kadar çok ise de Allâh’ın yardımı İslâm iledir. Eğer Hak Teâlâ’dan yardım olursa, yalnız ben kulun düşmanın işini bitiririm. Devlet ve aklın bir kişiye yâr olması, Hakk’ın yardımının onunla olduğunun belirtisidir. Şimdiye dek her savaşta zafer kazandık. Hiç üzülmeyiniz, şimdiden sonra da kazanırız. Allâh’ın yardımıyla zafer yine sizindir. Eğer hayatta kalırsak gazi, ölürsek şehit oluruz.” dedi. Sultan Murad Gazi, Şehzade Bayezid’in bu fikrini beğendi ve aferin diyerek sözünü kabul etti. Sonra vezir Ali Paşa’ya görüşünü sordu. O şöyle dedi:
“Ey saadet sahibi devletli padişah! Düşmanın azından ve çoğundan çekinip kaygılanmak doğru değildir. Nitekim Hak Teâlâ buyurur ki: (meâlen) “Nice az (sayıdaki) topluluk (çok sayıdaki) topluluğa Allâh’ın izniyle galip gelmiştir.” (Bakara Sûresi, âyet 249). İş, Allâh’ın inayetine bağlıdır. Aza ve çoğa itibar yoktur. Ve hadîs-i şerîfte: “Ne zaman ki, İslâm ordusu gaza etse, melekler Hakk’a niyaz ederek, ‘Yâ Rab! Bu ortada olan perdeleri aradan kaldır ki, İslâm ordusunun yaptıklarını biz de görelim.’ derler.” buyrulmaktadır. Melekler bizim hâlimizi bilmek için Allâh’tan perdenin kaldırılmasını talep ettiklerine göre, bizim önümüze perde çekmek uygun değildir.
Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.v.), “Her kimin burnuna Allah yolunda toz girse, o kişi cehennem dumanını ve kokusunu görmesin.” buyurmuştur. Gazada Hak Teâlâ’ya sığınmak gerek. Huda’ya şükürler olsun ki, ömrümüz boyunca zafer kazandık. Yine zaferin bizim olması ümit olunur. Allah, bunca müslümanın, helâk olmasını göstermesin.”