“…HEPİNİZ ALLAH’A TEVBE EDİN, EY MÜ’MİNLER”
Tevbe, dinin çirkin gördüğü ve yasakladığı şeyleri terketmek, övdüğü ve izin verdiği şeylere dönmektir. Günahlar ve isyanlar, helâk eder, Allah’tan ve cennetlerinden uzaklaştırır. Onları terk etmek de Allah’a ve cennetlerine yaklaştırır.
Allâhü Teâlâ (meâlen) “…Hepiniz Allâh’a tevbe edin ey mü’minler ki felâh (necât, kurtuluş) bulabilesiniz.” (Nûr Sûresi, âyet 31) buyurmuştur.
Bu âyet-i kerîme şöyle tefsir edilmiştir: Nefislerinizin heva ve hevesinden, şehvetlerinizin peşine düşmekten bana dönünüz. Bununla benim yanımdaki yerlerinize kavuşabilirsiniz. Cennetteki nimetler içinde ebedî kalabilirsiniz. Umulur ki felâha, büyük murâda erer, sâlihler için hazırlanan cennete benim rahmetimle girersiniz. Allâhü Teâlâ müminlere şöyle buyurmuştur (meâlen): “Ey Mü’minler! Allâh’a nasûh (bir daha o günahı işlememek üzere gâyet ciddi, müessir) bir tevbe ile tevbe edin. Umulur ki Rabb’iniz sizin günahlarınızı örter ve sizi altlarından ırmaklar akan cennetlere koyar…” (Tahrîm Sûresi, âyet 8) Bu tevbe ile kul hiçbir günaha meyletmeden Allâh’a ibâdette dosdoğru olur, isyan ve günaha dönmeyi aklından geçirmez. Son nefesini hüsn-i hâtime yani îmân ile bitirmek gâyesiyle yine günahı sırf Allah için terk eder.
Günahlardan tevbe etmek, icmâ-ı ümmet ile vâcibdir. Allâhü Teâlâ tevbe eden kullarını Kur’ân-ı Kerîm’de birçok âyette medhediyor. Meselâ: Bakara sûresinin 222. âyetinde (meâlen) “…Şüphe yok ki Allah, çok çok tevbe edenleri sever ve tertemiz olmağa çalışanları sever.” buyurmuştur. Bu âyette Allâhü Teâlâ’nın mü’minleri tevbe ettikleri ve günahlardan temizlendikleri için sevdiği bildirilmiştir.
B E Y İ T :
Sen hemân eyle hulûs ile rucû’
Afv-ı Bârî bulur elbette vukû’ (Lâedrî)
Sen kalbinin bütün temizliğiyle tövbekâr ol; Allah elbette seni affeder.