ÖMER BİN ABDÜLAZİZ’İN OĞLUNA NASİHATİ
Emevî Halîfesi Ömer bin Abdülazîz, oğlunu Mısır’a vali olarak tâyin etti. Onunla vedâlaşırken kendisine şöyle dedi:
“Halkın arasına hikmet sâhibi kişiler gönder. Yavrucuğum, çalıştırdığın kimselere bak! Eğer onların sende sabahleyin alacakları bir hakları varsa bunu akşama bırakma! Yok, şâyet akşam alacakları bir hakları varsa bunu da sabaha erteleme! Haklarını vaktinde ver! Bu, onların sana itâat etmelerini sağlayacaktır.
Sakın ha, halkına karşı senden bir yalan söz çıkmasın! Eğer onlar senden bir yalan duyarlarsa artık doğru söylesen bile sana inanmazlar.
Yardımcılarınla ve ilim adamlarıyla istişâre et! Şâyet onlardan gerekli olan fikri alamazsan o zaman bana yaz. Ben sana inşallah fikrimi bildiririm.
Eğer halktan birine karşı bir kızgınlığın olmuşsa bunu ona kızgınlık anında belirtme! Ona vereceğin cezâyı kızgınlığın geçinceye kadar içinde sakla! Daha sonra sakinleştiğinde kararını ver.
Arkadaşlarını ve sırdaşlarını basîretli, dindar ve şahsiyetli kimselerden seç. Allah yâr ve yardımcın olsun!”
KUŞ ÖTMESİ UĞURSUZLUK DEĞİLDİR
Hz. İkrime (r.a.) rivâyet etmiştir:
Bir gün İbn-i Abbas (r.a.)’ın yanında oturuyorduk. Civarda bir kuş öttü. Kuşun ötüşünü uğur sayan veya kötüye yoranlardan birisi kuş cıvıltısını işitince “İnşallah hayırdır!” dedi.
İbn-i Abbas (r.a.) “Ne hayırdır, ne de şer. Bir kuş öttü. İşte o kadar!” buyurdu.
Zamanın ârişerinden birinin hânesi civarında bir kuş ötmesiyle hanımı kendisine “Efendi! Bu kuş niçin öter?” diye sorunca, “Efendim! Kuş değil mi? Elbette öter.” diyerek Hz. İbn-i Abbas (r.a.) gibi bir cevap vermiştir.