Ebû Hureyre (r.a.) anlatıyor: Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “Şu söyleyeceğim hasletleri (huyları, ahlâkları) benden kim öğrenip onlarla amel etmek ve amel edeceklere öğretmek ister,” diye sorunca “Ben öğrenmek isterim, yâ Resûlallah” dedim. (Bir şey öğreteceği zaman âdeti olduğu üzere) Elimden tuttu ve o beş hasleti bana saydı. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyurdular:
• “Haramlara düşmekten sakın ki insanların en âbidi olasın.
Allâhü Teâlâ’nın sana verdiğine razı ol ki insanların en zengini olasın.
Komşuna iyi davran ki kâmil bir mü’min olasın.
Kendin için sevip istediğini diğer insanlar için de iste ki kâmil bir Müslüman olasın.
Çok gülme. Zira çok gülmek kalbi öldürür.”
• “Konuşup da, insanları güldürmek için yalan söyleyene yazıklar olsun, yazıklar olsun, yazıklar olsun.”
İbrahim en-Nehaî (rh.) şöyle buyurdu: Bir adam, yanında bulunan insanları güldürmek için bir söz söyler de, bu söylediğine Allâhü Teâlâ gadab ederse, Allâhü Teâlâ’nın gadabı o adama isabet ettiği gibi etrafındakilere de eder.
Bir adam da Allâhü Teâlâ’nın razı olacağı bir söz söylerse, Allâhü Teâlâ’nın rahmeti o kimseye isabet ettiği gibi etrafındakilere de eder.
YARIN NE CEVAP VERECEKSİN
Şair Derviş Dihekî, bir gün Molla Câmî Hazretlerinin huzurunda, kendini medhedip: “Hüsrev’e şöyle cevap verdim, Kemâl’e böyle cevap verdim. Zahir’e şöyle nazire söyledim, Selmân’a böyle nazire söyledim ve şâirlere de şöyle cevaplar verdim.” diye övününce Molla Câmî Hazretleri buyurdular:
– “Derviş Dihekî, bunlara bugün bu cevâbı vermişsin amma, Allâh’a yarın ne cevap vereceksin? Onu söyle.”