Peygamber Efendimiz (s.a.v.), annesi ve sonra dedesi Abdülmuttalib’in vefatından sonra yedi yaşından itibaren Hz. Hadîce ile evleninceye kadar amcası Ebû Talib ve yengesi Fâtıma Hazretlerinin yanlarında kalmıştır. Resûlullâh (s.a.v.), onlardan ve onlar da Resûlullâh’dan memnûn kalmışlardır.
Fâtıma binti Esed (r.anhâ), Peygamber Efendimiz’in amcası Ebû Tâlib’in zevcesi ve Hz. Ali’nin vâlidesidir. Hz. Ali’ye Haydar ismini veren odur. İlk îmân edenlerden olup daha sonra Resûlullâh Efendimiz’in himâyesinde Medîne’ye hicret etmiş idi. Fahr-i âlem Efendimizi kendi evlâtlarından daha ziyade severdi. Ebû Tâlib’in vefâtından sonra Peygamber Efendimiz’i en çok himaye etmiş; hatta analık şefkat ve merhametinden çok daha fazla alâka göstermiştir.
Medîne-i Münevvere’ye hicretten sonra Resûlullâh kızı Fâtımatü’z-Zehrâ’yı amcazâdesi Hz. Ali’ye nikâh edince, Hz. Ali’nin annesi Fâtıma da Fâtımatü’z-Zehrâ’nın kayın vâlidesi olmuş, çok güzel geçinmişler, birbirlerini hiç incitmemişlerdir.
Resûlullâh’ın yengesi Fâtıma (r.anha) Medîne’de hastalandı. Peygamberimiz (s.a.v.), onun hastalığı ile çok meşgul oldu. Lâkin eceli gelmişti, vefat eyledi. Resûlullâh “Bugün annemden sonra annem vefât etti.” buyurdular. Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) mübarek gömleğini çıkardı ve “Yengeme evvelâ benim gömleğimi giydirsinler, sonra kefene sarsınlar.” buyurdu. Öylece Peygamberin emrini yerine getirdiler.
Cenaze namazını bizzat Peygamber Efendimiz (s.a.v.) kıldırdı. Cennetülbaki kabristanına getirildiğinde Peygamberimiz (s.a.v.), kabre indi ve ona hayır duâlar etti. Cenaze kabre indirildikten sonra da kabre alıştırıncaya kadar bir müddet kabirden ayrılmadı.
Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) onun hakkında: “Ebû Tâlib’den sonra, bu kadıncağız kadar bana iyilik eden hiç bir kimse yoktur! Ahirette cennet elbiselerinden elbise giymesi için, ona gömleğimi giydirdim.” buyurmuştur.